|
cz.2 pewnego dnia usiądzie na parapecie i będzie czekać,szepnie sobie 'poczekam' w swojej naiwności. najcichszy szelest przy drzwiach wejściowych będzie powodował szaleńczy zryw i bieg,że może to ja,wróciłam wtulić ją w swoje ramiona i wyszeptać ciche 'już będę zawsze' z bezradności zamknie się w końcu w sobie,to już nie będzie ta kobieta,matkom się takich rzeczy nie robi,przecież nie chciałabym zrobić tego osobie,która tyle lat mnie wychowywała. nie chciałabym,prawda? jestem jak dziecko,to jest już sam ból,będę krzyczała,darła się. wyjadę,wszystko zapomnieć,pozwolę wspomnieniom ukryć się w zwojach mózgu i tam permanentnie skonać. bez biletu powrotnego z możliwą opcji zmartwychwstania. 'między nami mosty płoną brzegi niewidoczne w kłębach dymu' Kocham Cię. nadzieja to piękna strzelba dla głupców,marna podróba w jakimś markecie.mamo, naprawdę kocham Cię./przypadkowy
|
Dodaj komentarz
