|
znowu trwamy tam do najchłodniejszych promieni słońca.
znowu tęsknię do Ciebie, do nieprzespanych nocy, do słów, które topią każdą niemoc.
a Ty... chcesz być właśnie takim człowiekiem, jakim boją się zostać inni - nietykalnym.
dokleiłeś ostatnie z zatraconych piór u moich skrzydeł.
|
Dodaj komentarz
