 |
święta świętami. miało być inaczej - rodzina w komplecie, a ja zupełnie sama. mama nie mogła mnie o 11 od łóżka odciągnąć. pierwsze co zrobiła to wręczyła mi termometr, i syknęła, że dziś jestem jednym z nie mile widzianych gości w kościele, i u babci, bo mam gorączkę. rozpłakałam się, iż poczułam, że ten dzień jest inny, niż co roku. zatopiłam się w dawne chwile, rodziców wysłałam w świat, aby pobyli z bliskimi. potrzebowałam samotności, i refleksji, która pomogła mi dojść do siebie. wieczorem wpadł do mnie kuzyn, przyniósł dwie kremówki. zjadając się nimi poczułam się jak w dzieciństwie. tylko ja, i on - samotność zawsze nam towarzyszyła, ale jest odrobinę inaczej, iż w tym roku we dwoje nie wybraliśmy się z koszykiem do kościoła. zapomnieliśmy o tych świętach, odcięliśmy się od tej rzeczywistości, i zaczęliśmy żałować, ale to nie tylko na tym polega, trzeba wiedzieć, że ktoś w nas żyje, ten pan jest w naszych sercach, choć nie zawsze jesteśmy mu wierni, to - kocha nas.. / lalkowata
|
Dodaj komentarz
