'Możesz nie widzieć nic,gdy spoglądasz mi w oczy Ten syf pozbawił mnie jakichkolwiek emocji I stawiam kroki,choć czasem burzy się grunt Moje stopy przeszły setki kilometrów trudnych dróg I choć większy ciężar,to mniejszy puls I nie mam rezerwy, to serce zamieniam w lód Znów spoglądam na nią nie dziwi mnie, że czasem jest zimna To przyszło samo, przecież kiedyś byliśmy naiwni Mosty się palą i to nie wróci już nigdy Wypacza na amen zostawia w nas mentalne blizny Martwy wzrok,gdy patrzę codziennie Ludziom w oczy,lecz to siedzi też we mnie Siedzi przeszłość i tego nie wyrzucę Jak Sokół zapomniałem uczuć, znów się ich uczę' / małolat

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!