|
Stanęłam nad Twoim grobem, wpatrzona w tabliczkę z datą śmierci nie mogłam nadal uwierzyć. Cały czas mam cichą nadzieje, że jeszcze Cię zobaczę, że gdy się obudzę - to będzie tylko koszmar. Łzy poleciały mi po policzkach, to uczucie bezsilności z dnia na dzień robi się coraz gorsze. Podobno czas leczy rany, ale pozostają blizny. Blizny, które pozostaną już na zawsze. Słonce świeciło i poruszył się mocny wiatr. Nie słyszałam nic, oprócz ciszy. Wtedy wiedziałam, że mnie słuchasz. Że stoisz koło mnie i mogę na Ciebie liczyć. Gdyby ktoś mi wcześniej powiedział, że umrzesz.. nie uwierzyłabym Mu. Droga prowadząca na cmentarz już zawsze będzie drogą prowadzącą do Ciebie, do tych wspomnień, za które dziękuje.
|
Dodaj komentarz
