|
[1] robiło się jasno, w głowie rozpierdol myśli. za każdym razem, gdy chciałam o tym zapomnieć, oddzielić to grubą kreską od tego, co jest teraz. to wszystko powracało, na nowo. na nowo czułam ból. bardzo wcześnie usypiam, nie mam sił. budzę się co chwilę w nocy. nie mogę spać, po prostu. tylko tak jest od jakiegoś czasu. siedzę na łóżku i gapię się w tą ścianę, ciemność. i ta błoga cisza, nic i nikogo nie słychać. zaczyna mi to już przeszkadzać.. chcę, żeby ktoś przy mnie był. by móc z tą osobą porozmawiać, pobyć. tak bardzo długo.. ale nie, nie będzie tak. tego, co mi leży na sercu, duszy nie można zrozumieć. sama tego nie mogę czasem ogarnąć. chcę się tego pozbyć, ale nie wiem jak. kiedyś rozwiązaniem problemów były żyletki, noże, szkła. kilka pociągnięć i ręka we krwi. najlepiej było po żyłach, lepsze cierpienie. prochy popijane alkoholem.. to było kiedyś, tego już nie ma. nie mogę już tak.
|
Dodaj komentarz
