|
Wstaje codziennie rano. Idę do tej budy, żeby do piętnastej uśmiechać się sztucznie, i jakoś przetrwać na tych nudnych lekcjach, z których połowy rzeczy nie rozumiem. Później wracam do domu, i od razu na komp. Włączam muzykę na fulla, dobry rap, to podstawa. Wejdę na fejsa, żeby się za chwilę wylogować, bo zobaczeniu paru krzywych mord, i zobaczeniu jakichś durnych wpisów. Czasem zdarzy się, że odrobię lekcje. Potem nadchodzi wieczór. Tak, prawie codziennie, Ty wieczorem wchodzisz na gadu. Gdy zobaczę Twoje imię, i to żółte uśmiechnięte słoneczko, status 'dostępny', to serce od razu mocniej mi zabije. I tu zaczyna się koszmar. Czekam, czekam, czekam. Nie piszesz. Po godzinie czekania, schodzę. Mam dość. Idę zdołowana spać. Ale zanim zasnę, oczywiste jest, że przy smętnej muzyce, popłaczę sobie, normalka. I tak mija mi każdy dzień prawie. Tak wiem, prowadzę ciekawe życie.
|
Dodaj komentarz
