|
Była już ciemna noc, a ja nadal siedziałam sama w ciemnym parku. Ciągle nie dochodziło do mnie, to co wydarzyło się między nami. Nasza ławka wydawała się taka pusta. Siedziałam na niej tylko ja. Podciągnęłam kolana pod brodę i zapaliłam kolejnego papierosa. Puściłam z dymem już połowę paczki, a nie czułam ulgi nawet w najmniejszym stopniu. Zaciągałam się nikotynom i zastanawiałam się dlaczego postanowiłeś, że lepiej nam będzie osobno. Pomimo wewnętrznej rozpaczy, nie potrafiłam płakać. Może to ogromny szok spowodował blokadę przed łzami, ale przecież ja tak bardzo chciałam dać upust emocjom. / napisana
|
Dodaj komentarz
