|
Był mroźny wieczór, kalendarzowa zima w okół dużo śniegu i śliskie były ulice. Wyszedłam na spacer jak codzień tylko tym razem moje samopoczucie było gorsze niż kiedykolwiek nie miałam najmniejszej siły by kogokolwiek widzieć a tym bardziej rozmawiać a w szczególności z Nim. Tyle zrobił w moim życiu zamieszania, że jakikolwiek gest czy też słowo jego jeszcze bardziej by to wszystko pokomplikowało i dopiero wtedy musiała bym sobie wszystko układać na nowo, od początku. Wiatr wiał i przenosił ziarenka śniegu z jednego miejsca na drugie, jak ja bym chciała tak po prostu przenieś się gdzieś gdzie spotkam jedynie szczęście-dumałam nad tym dłuższą chwilę. Aż na wprost mnie stanąłeś Ty i patrzyłeś na mnie jak byłam zajęta myśleniem, zawiesiłam się lekko mówiąc ale po paru minutach dostrzegłam Cię i zupełnie nie wiedziałam czego tu jeszcze szukasz, przecież nastąpił koniec już dawno? Zaczęłaś mówić że pragnąłeś mnie zobaczyć, przytulić a ja nie umiałam odmówić, uległam.
|
Dodaj komentarz
