wspomnienia, to dziwne, że te najpiękniejsze bolą najbardziej, a bolą dlatego, że mamy tą cholerną świadomość, że to już minęło, że może nigdy wiecej już nie być tak dobrze jak było kiedyś, straszne uczucie, możesz płakać, jak dziecko, wyć z bólu ale potem musisz wstać i żyć mimo, że strata boli każdego dnia, musisz iśc przed siebie, ciągle iść.
|