|
Wieczorny spacer, jak zawsze trzymamy się za ręcę mijając kolejno parkowe ławki. Ni stąd ni zowąd zatrzymuje się i staje twardo przede mną. Głupia myśląc, że chce mnie pocałować przymykam lekko oczy. Wręcz wyrywa swoją dłoń z obięć mojej, otwieram szeroko oczy. Niepewna tego co się dzieje, patrzę na niego - wygląda spokojnie, jak zawsze. - Mała - zaczął jednym z tych swoich aroganckich tonów i wiem, że to źle wróży - Musimy się rozstać. Nie pasujemy do siebie - zakończył bezczelnie się uśmiechając. - Ale mi się wydawało - załamującym się głosem próbowałam przemówić mu do rozumu, ale przerwał mi bezwstydnym - " różnym ludziom różne rzeczy się wydawały.. " - Poklepał mnie po ramieniu i odszedł, jedną z tych parkowych alejek.
|
Dodaj komentarz
