"(...) W którymś momencie kierownica łamie jej ramię. Tylne lusterko kaleczy jej nadgarstek. Wreszcie wirowanie ustaje, a ona wlepia wzrok w pedał gazu nad głową. Szuka obok ukochanego. Jego tam już nie ma. Zniknął jak zaczarowany. Znajduje drzwi od strony kierowcy, otwiera je i wyczołguje się na mokrą trawę. Wstaje i próbuje zobaczyć coś w deszczu. I oto obraz, który ją prześladuje – mężczyzna wyglądający jak worek wypełniony mięsem i krwią żywcem obdarty ze skóry, cały w odłamkach szkła, leżący przed maską samochodu w purpurowej kałuży. Ten worek to jej ukochany. " / J.K

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!