|
wspomnienia zawładnęły moim umysłem. Wszystkie okropieństwa wychodzą na wierzch i ranią jak ostrza sztyletu. Moje Królestwo jest zagrożone, mury są już takie kruche. staję się bezbronna. Mała dziewczynka uwięziona w moim ciele, krzyczy przeraźliwie, bo nie jest w stanie znieść tego. jak lekko pożółkłe, leżące w kartonie fotografie, tak każda teraz wiruje mi przed oczami, a na niej te wszystkie straszne sceny. Nie potrafię z tym walczyć, bo walka wymaga stawienia czoła, a nie jestem na to gotowa. nikt mnie nie nauczył walczyć. czuję to każdą cząstką ciała. jestem pod wodą i nie mogę zaczerpnąć tchu. łzy nie chcą przyjść. Odzyskać życie, odzyskać spokój. Jeszcze do tego dochodzisz Ty, Ty i Ty. Chcę Cię spotykać, nie ważne gdzie, nie ważne, że wszystko zepsułam, chcę chociaż Cię zobaczyć. tylko tyle. Ogarnij się, mówi mi Rozum, a Serce siedzi cicho, jest w takim stanie jak ja. Rozumiemy się z Serce, ono cierpi, ja cierpię.
|
Dodaj komentarz
