|
cz.1. tak strasznie mi Go brakuje. postanowiłam że nie będę nikomu o Nim mówić, że nie będę mówić już o tym co czuje. wiesz, to może złudna nadzieja, ale wierze, że to pomoże. pomoże zapomnieć, jak bardzo tęsknie za tym co było. każde spotkanie z Nim, wiązało się z nieustannym uśmiechem na mojej twarzy. pamiętam dokładnie każde takie nasze spotkanie, nawet te przypadkowe, mimo że minął już ponad rok. pamiętam wszystko. Nawet to jak się czułam, kiedy coś głupiego powiedziałam. Sprawiał, że czułam się tak okropnie dobrze. Tyle razy mama pytała mnie, co mi się dzieje, bo przez cały dzień chodziłam uśmiechnięta. dawał mi tyle radości. jak nikt inny. pamiętam też nasze pierwsze spotkanie. nie wyobraża sobie pewnie tego, jak bardzo byłam szczęśliwa...
|
Dodaj komentarz
