Jestem zbyt biedna, żeby mieć prawo płakać.
Nie mam prawa do luksusu wyrażania bólu.
Moje łzy nie mają prawa bytu. Nie mają
prawa się pokazywać. Dlatego udaję, że nie
cierpię, blefuję. Zamykam śluzy mojego
serca, zbiorniki moich łez. Walczę o to, żeby
nie płakać. Kłuje mnie w nosie, chwyta za
gardło i dusi w piersiach. Ale działa.
|