|
cz.1.
Płaczesz bo tak na prawdę, nie wiesz co się z wami stało. Z dwojgiem kochających się nad życie osób, nie widzących świata poza sobą, obiecujących sobie miłość do grobowej deski, spędzających ze sobą każdą możliwą minutę, patrzących sobie głęboko w oczy, przytulających się, którzy gotów byli oddać za siebie życie. Gdzie to wszystko zniknęło? Czemu akurat przytrafiło się to Tobie? Znowu obiecujesz sobie że w nikim się nie zakochasz, wmawiasz sobie że miłości nie ma, że przecież tak naprawdę miłość nie istnieje, bo Tobie rozpadł się związek, lub co gorsze, nawet się nie zaczął. Myślisz że Twój świat się właśnie kończy. Ale to nie prawda. Przecież żyjesz dalej. Zostały Ci jeszcze wspomnienia. Te dobre i złe. Złe nas uczą. A dobre… Dobre są po to by wracać do nich. Pracujesz całe życie na te wspomnienia, te wszystkie. żeby potem umierając powiedzieć : nie żałuje. O to przecież w tym wszystkim chodzi. Żeby wykorzystać dany Ci czas...
|
Dodaj komentarz
