Mam już dość tego uczucia. Mam dość wyczekiwania weekendu, aby móc zobaczyć go na niedzielnej mszy. Mam dość tego, że ciągle mi się śni. Mam dość tego, że ciągle o nim myślę, wcale tego nie chcąc, a wieczorem nie mogę zasnąć. Mam dość tego, że gdy go widzę, uśmiech mimowolnie pojawia mi się na twarzy. Mam dość tego, że w domu wszystko leci mi z rąk. Mam dość tego, że zastanawiam się czy on na serio się na mnie gapi, a jeśli tak to czy czasem o mnie myśli, co jest absurdalne. Ale najważniejsze, że dałam radę przyznać się przed samą sobą, że jednak od dłuższego czasu coś do niego czuję. Teraz pozostało tylko zrobić ostatni krok - pozbyć się tych wszystkich uczuć.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!