 |
cz.1. to był taki wewnętrzny ból. to był strach, lęk i chwila słabości. z czasem robiło się milej i zapominałam o cierpieniu. ale w wieczory takie jak ten, dzisiaj, to wszystko wracało. miałam przy sobie rodzinę, znajomych. nawet czasem i On do mnie pisał. ale wiedziałam, że nie mogę powiedzieć, że tęsknię, bo przecież miał ją, ponoć był szczęśliwy. i choć nie ukrywał, że jednak jeszcze coś do mnie czuje, ja wiedziałam, że nie zrobię nic, by zbliżyć się do niego. nie chciałam cierpieć. nie wiem dlaczego zgodziłam się pójść z nim na to wesele. nie mam zielonego pojęcia. może chciałam przez ten jeden wieczór napawać się Jego widokiem, by później bić się z myślami? może łudziłam się, że złapie mnie za rękę i poprosi o szczerą rozmowę. łudziłam się, że powie, że chce byś szczęśliwy, ale ze mną. łudziłam się, że przytuli i złoży pocałunek na moich ustach, a ja? nie wiem co bym wtedy zrobiła, nawet nie wiem czy odwzajemniłabym ten pocałunek, bo przecież miał swoją miłość.
|
Dodaj komentarz
