|
po przegadanych godzinach, kilku wypitych piwach pożegnałyśmy się. jednak podczas spotkania było inaczej niż zawsze. ona taka wpatrzona w okno, z czerwonymi oczami wpierała mi niewyspanie. nie naciskałam, bo o Nim nie chciała rozmawiać. wiedziałam że coś jest nie tak. kierunek jej podążania do domu był podejrzany. miałam rację. weszła na dach, po chwili obydwie tam stałyśmy. zapaliła papierosa po czym powiedziała żegnaj. w mgnieniu oka skoczyła. zbiegłam na dół. cała zalana krwią nie żyła, nie czułam jej pulsu. zaczęłam krzyczeć, wołać o pomoc. nie mogłam pogodzić się z tym i uwierzyć w to że jedna z osób powodujących uśmiech na mojej twarzy leżała martwa pod gwieździstym niebem. nie podejrzewałam że w taką piękną lipcową noc może zdarzyć się coś aż tak strasznego. to wydarzenie odbiło przeogromne piętno na moim życiu. nie potrafiłam zrozumieć jej desperacji i odwagi, które pozwoliły jej na tak odważny czyn. / part one.
|
Dodaj komentarz
