|
lubię usiąść z albumem i ciepłą herbatą. oglądam wszystkie zdjęcia z dzieciństwa. były takie naturalne i radosne. wszystko jest takie kolorowe i bezproblemowe. patrzę na wszystkie cudowne fotografie i myślę sobie, że życie naprawdę jest cholernie ciężkie. dlaczego nie mogę wrócić do czasów, gdy z każdym problemem szłam do ojca? dlaczego nie mam z nim kontaktu? dlaczego małżeństwo moich rodziców się rozsypało? dlaczego nie może być tak jak na tych zdjęciach? przecież byli tam tacy szczęśliwi, mając między sobą rozdartą dziewczynkę z palemką na głowie. dlaczego życie tak cholernie kopie nas po tyłku i zabija wspomnienia? dlaczego tylko mi zbiera się na takie sentymenty? dlaczego ja chcę wrócić do czasów, gdy wszystko było łatwe? czy przez analizowanie wspomnień staram się znaleźć odpowiedź na pytanie: gdzie podziało się moje szczęście? może jest ukryte gdzieś między fotografiami. może jest głęboko w sercu? może uciekło i nie chce wracać? nie wiem. i to jest cholernie trudne. / notte.
|
Dodaj komentarz
