Z dnia na dzień, tak bardzo się oddalamy.. Nabieramy paskudnej świadomości, że coraz trudniej jest się Nam porozumieć Nienawidzę, gdy chcę Ci pomóc, ale nie mogę, bo kończysz zdanie w połowie, nie chcąc mnie martwić. Nie lubię też słyszeć, że coś jest nieważne. Jeśli choć trochę wiąże się z Tobą, to dla mnie jest najważniejsze. Nienawidzę, gdy jesteś przybity, jesteś daleko, fizycznie i mentalnie. Gdy nie mogę podejść, przytulić i pocieszyć po prostu będąc. Wtedy zastanawiam się, czy ja w ogóle kiedykolwiek potrafiłam Cię pocieszyć? Czy potrafiłam kiedykolwiek dać Ci coś więcej poza szeptami w myśli, chwilami zwątpienia, pretensjami, zakazami, ograniczeniem, czymkolwiek.. lecz nie tym co powinnam Ci dać. Czasami myślę sobie, by od Ciebie odejść. By w pewnej chwili pocałować Cię w nosek i nigdy nie wrócić.. jednak jestem zbyt słaba. Za bardzo się do Ciebie przyzwyczaiłam..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!