sobotni zimowy wieczór. wieczór jak każdy. do pewnego momentu czas płynął jak zwykle, chwile uciekały mi przez palce. ciszę przerwał dzwonek do drzwi. otworzyłam i czas, który wcześniej gonił przed siebie nagle stanął w miejscu, razem z nim wskazówki zegarów. On wrócił. stał tam i patrzył na mnie, a ja patrzyłam na Niego. stałam tak i nie mogłam uwierzyć, w to co widzę. nie pytaj czy się ucieszyłam. to było tak piękne i nieprawdopodobne, a za razem tak krótkie i szybkie. nie chciałam się przyzwyczajać do Jego obecności, bo przecież i tak niedługo odejdzie. / zantii

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!