|
Bo ja nigdy nie zapomnę, tego jak oni nas rozśmieszali, jak oni siedzieli na tej małej ławce i uczyli się, jak oni huśtali się na tych huśtawkach, jak oni śmiali się z każdej głupoty, jak oni chcieli już koniec. A dziś.? Już tego nie ma. Nie rozśmieszają nas, bo jesteśmy smutni, nie uczą się, bo już nie trzeba, nie huśtają się, bo już z tego wyrośli, nie śmieją się, bo zmądrzeli. Zawsze będzie mi tego brakowało… Już się nie spotkamy…
|
Dodaj komentarz
