|
Nikt nie opatrzy tej rany za mnie. To moje życie. To ja mam wybrać drogę. Nie pójdę po czyichś śladach, bo nie będę czyimś cieniem. To ja mam upadać! Nikt nie pomoże mi wstać. Niech nawet się nie zbliża. Wiem, że zanim sama się podniosę, minie mnóstwo czasu, ale nie będę zdawać się na czyjąś łaskę. Popełnię mnóstwo błędów.Chcę łamać nogi i ręce wspinając się na szczyty –z pozoru- przewyższające moje możliwości, a potem patrzeć na wszystkich z góry z tryumfalnym uśmiechem. Może nie dojdę na szczyt tak szybko, jak ktoś by to zrobił, bo na pewno wybiorę najtrudniejszą z możliwych dróg, ale za to nie będę kolejną łupinką, którą może zdeptać nawet dwuletnie dziecko.
|
Dodaj komentarz
