|
Pamiętam, zawsze wymienialiśmy się słodyczami. Jesienią chodziliśmy razem do parku, żeby porzucać się liśćmi, zimą lepiliśmy bałwany, wiosną szukaliśmy pierwszych kwiatów, by je podeptać, za co dostawaliśmy upomnienie od dorosłych, a latem kąpaliśmy się w jeziorze, próbując utopić siebie nawzajem w wodzie sięgającej do poziomu kolan. A teraz.. Teraz nie lubisz słodyczy, nie bawisz się w śniegu. Nie wiesz nawet, gdzie jest nasze jezioro. Wszystko się zmieniło, razem z naszymi uczuciami. Tylko ja.. ja pamiętam. Przecież byłeś najważniejszym punktem mojego dzieciństwa. Czemu nie mogliśmy pozostać beztroskimi dziećmi? / bezimienni
|
Dodaj komentarz
improwizacyjna:
Przede wszystkim dziękuję.;-* Jestem tutaj w jakiś sposób anonimowa, więc przyznanie się do tego, nie było aż tak ciężkie. Rówieśnicy/znajomi ze szkoły, wiedzą, ale nie jest ich dużo. Powoli wkraczamy w ten związek, i pierw musimy do końca 'wejść w to' my, a potem reszta świata.;-)
