|
było cicho i ponuro. siedziała w parku na "ich" ławce. paliła szluga za szlugiem. po policzkach płynęły jej łzy, jedna za drugą, niesamowicie szybko. wkurwienie sięgało zenitu. nie mogła znieść myśli, że on znowu pakuje się w to bagno. pradwopodomnie w tym momencie leżał gdzieś półprzytomny albo jeśli jeszcze mół to wciąga kolejną kreskę. tego dnia ćpał, żeby zrobić jej na złość, widział jak go kocha, jak się troszczy. i jak bardzo nie chce, żeby znów się w to wplątał. pokłócili się, nawet nie pamiętał dlaczego. robił to świadomie, kolejny raz. i kolejny raz wiedział, że mu wybaczy. nie zależnie od tego ile straciła nerwów na jego zachcianki. / ashamed
|
Dodaj komentarz
