Mam pokój z widokiem, do którego nie przywykłem, a nie mogę zamknąć okien, jakby zawiesił się system. Krążę tam i z powrotem wzrokiem między blokiem a boiskiem, Gdzie dzieli flotę osiedlowy establishment. Dziś znowu sztucznie zmniejszam wielkość źrenic, bo nie chcę patrzeć na świat, którego nie zdołam zmienić. Wiem, ile jest wart mój spokojny sen. I nagapiłem się już dość, na to co widzisz za szkłem. / Małpa

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!