|
stoję przed lustrem zapatrzona ze skupieniem w tusz spływający z oczu. brudne łzy raz po raz rytmicznie kapią na biały dywan. dziwię się, że wciąż ich starcza, przecież powinny dawno się wyczerpać. zepsute serce jednak nadal produkuje je ze zdwojoną ilością.
|
Dodaj komentarz
