 |
Siedziała na podłodze, nie widziała nic, łzy rozmywały obraz, głowę miała położoną na kolanach przyjaciela, który siedział na krześle. Byli w szpitalu, czekali, gdy On tam walczył o życie, o każdy oddech, każde kolejne uderzenie słabego serca. Ona czuła, że już nie ma sił na walkę, wiedziała, że ją przegra. Zaczęła krzyczeć chowając twarz w ramionach przyjaciela. "On odchodzi" szepnęła. "Nie gadaj bzdur, da radę, jest silny" odpowiedział łamiącym się głosem, sam miał łzy w oczach. Wzięła jego rękę i położyła na swojej piersi "Czujesz? Moje serce słabnie tak samo jak jego, biją w tym samym rytmie. Na zawsze razem, nawet pomimo śmierci, pamiętasz?". Nie musiał nic mówić, od razu zauważyła, że pamiętał, przypomniał se wszystko, wspomnienia go bolały, właśnie tracił dwie najważniejsze osoby w swoim życiu. Położył rękę na swojej piersi, jego serce również słabło. Wszyscy razem, w tym samym czasie odeszli, ich serca zatrzymały się równocześnie. Ich przyjaźń przezwyciężyła śmierć.
|
Dodaj komentarz
