 |
miałam kiedyś przyjaźń. wydawało mi się, że jest mocna. rozpadła się. przez lekkomyślność, olewanie się i wzajemną zawiść. i nie pieprz mi, że jej nie było, bo czasami była tak materialna, że można by było pociąć ją siekierą, którą pragnęliśmy mieć momentami w ręku. ale ja nadal wierzę, że była to przyjaźń i nieprawda, że takie rzeczy się nie kończą. po prostu zamroczeni psychicznym bólem szukamy bezcelowych tłumaczeń. w każdym razie gdy zdarza mi się rozliczać z samej siebie zauważam, że zawsze starałam się walczyć. nie lubiłam tracić. zresztą, kto lubi? ale jakoś nikt nigdy nie zawalczył o mnie. nikt nigdy nie postawił mnie nad coś, jako priorytet. nigdy nikt nie potraktował mnie jako coś jedynego, coś czego nie wolno zgubić. nigdy nikt, mała. właśnie tak. / acquiesce
|
Dodaj komentarz
