Chcemy żyć, lecz nie wiemy jak, nie widzimy drogowskazów, które są na naszej drodze. Wszyscy jesteśmy ślepcami, którzy słuchają głosów, które nie zawsze podpowiadają nam dobrze jak mamy żyć. Gubimy się, lecz jesteśmy zbyt dumni by zapytać o kierunek, zbyt zapatrzeni w siebie by docenić ludzi wokół nas, którzy chcą nam pomóc. Każdy gest z ich strony odbieramy jak atak, bronimy się przed uczuciami, idąc przez to sami przez drogę naszego życia.
|