|
Wiesz jak to jest , szukać sobie wieczorem zajęcia , byleby nie myśleć. Wyłączyć ten swój łeb tak jak np na matematyce . Jesteś w stanie wtedy zabrać się za sprzątanie , chociaż cały dom lśni w czystości wysprzątany wcześniej przez mamę . Ty masz to głęboko w dupie , targasz odkurzacz na środek pokoju i nie zwracając na walenie sąsiadów w rury , którzy dawno już powinni spać , odkurzasz każdą posadzkę . gadasz wtedy do siebie o jakiś pierdołach jak ostatnia popieprzona. Ale w pewnym momencie pękasz . nie staje się to nagle . Powoli zaczynasz tracić nad sobą kontrolę , niechciane myśli bez pozwolenia zaprzątają umysł . odkurzasz ten sam kawałek dywanu od dziesięciu minut ze skupionym wzrokiem w jednym punkcie . Oczy zaczynają piec od kumulujących się łez a Ty nic nie możesz zrobić...
|
Dodaj komentarz
