|
czytałam książkę, kiedy nagle ktoś wyrwał mi ją z rąk. - co jest k.. - powiedziałam, ale się zatrzymałam, bo zobaczyłam przed sobą dwuletniego chłopczyka. - ciociu, a moge sie o coś spytać? - odparł a jego policzki zalała fala rumieńców. - no możesz skarbie, możesz. - odpowiedziałam i wzięłam go na kolana. - co to jest miłość? - spytał i patrzył na mnie wyczekująco. zamknęłam oczy i próbowałam wymyślić jakąś odpowiedź na szybko. nie chciałam kłamać. otworzyłam oczy i zaczęłam mówić. - miłość to takie straszne uczucie. poznajesz kogoś i czujesz, że to z tą osobą chcesz spędzić życie a ta osoba najzwyczajniej w świecie ma Cię w dupie i nic go nie obchodzi to, że serduszko pęka Ci w pół. - skończyłam a oczy mi się zaszkliły. niespodziewanie mały rzucił mi się na szyje i mocno mnie przytulił. - ale przeze mnie nigdy nie pęknie Ci serduszko ciociu. kocham Cię. - powiedział a w jego oczach również zaiskrzyły łzy. - wiem kochanie. - powiedziałam i oboje zaczęliśmy się śmiać. / eL
|
Dodaj komentarz
