|
Na ścianie cień naszych głów jak namalowany.
W uszach kłamstwa miliony słów
Ja wiruje wciąż i wciąż do tej melodii.
I na biodrach wciąż czuje ciepło twych dłoni.
Moja twarz Twoja twarz przy sobie.
Każdym swym dotykiem jak magiczną różdżka skarbie
każdym gestem swym wytwarzałeś wokół magie.
Teraz ja tańczę sama to co było jest nie ważne.
Było pięknie ale już nigdy nie będziesz mój.
Łzy rozmazały tusz!
Ogień niszczy nasze zdjęcia.
Ten ostatni taniec.
Nasz parkiet na którym tańczę sama!
|
Dodaj komentarz
