|
znikaliśmy wiecznie w niewyjaśnionych okolicznościach i ukrywaliśmy się przed światem, a świat nas gówno obchodził, bo mieliśmy siebie i tylko to się liczyło. tylko to było ważne, tylko to istotne, a reszta robiła za niepozorne i blade tło, kiedy patrzyliśmy sobie w oczy. nie wart uwagi stawał się czas, przeszłość, przyszłość, wczoraj, jutro. trwaliśmy błogo w chwili i prosiliśmy nieśmiało, żeby trwała już zawsze, bo taka była piękna, może dlatego, że byliśmy szczęśliwi. tylko ja i ty. złączone dusze, serca, ciała. splecione dłonie, palce, związane spojrzenia, usta. my i miłość, albo miłość w nas.
|
Dodaj komentarz
