|
Miłość to magia. Wyczarowuje sny, tworzy wizje, nasyca marzenia żywymi kolorami. Ożywia przedmioty. Z tchórza potrafi zrobić bohatera, z materialisty idealistę. Uczy lubić cierpienie i tęsknić za tym, co jeszcze trwa. Narasta w głębinach, nasyca się i dojrzewa, nieuświadamiana, by w jakiejś chwili wybuchnąć w olśniewającym rozbłysku zapierającym dech.
Nie każdy tego doznaje, bo nie każdemu sądzone... jest kochać. Chodzą po ziemi ludzie, którzy szydzą z miłości, ponieważ nigdy nie kochali i kochać nie będą, bo takimi stworzyła ich natura, albo sami pogrzebali swoją szansę, rozmieniając na drobne zasób uczuć, jaki został im dany.
Flirciki, romansiki, zaliczenia, skoki z kwiatka na kwiatek, kolekcjonowanie przygód. Fajne? Bardzo fajne. Tyle, że zanim człowiek się obejrzy, już jest po ptakach: powierzchnia się starła, a pod spodem NIC. Wypalone, rozmyte, porozdawane na lewo i prawo.
|
Dodaj komentarz
