Strata z dnia na dzień jest niewyobrażalnie bolesna, to fakt. Ale z czasem da się co nieco poukładać, przyjąć do siebie. U mnie, po tych dwóch latach, cieszę się po prostu tym, że u Niego wszystko w porządku, trzyma się... Tęsknię, pamiętam, wspominam, brakuje mi Go tu. Życie poszło dalej, ja nie mogłam zostać w przeszłości, nie mogłam się poddać. Dlatego walczę / ?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!