|
ale z drugiej strony wiedziałam, że go to naprawdę męczy. 'czego ode mnie oczekujesz?' - zapytałam. 'nie wiem, naprawdę. chodźmy się gdzieś przejść. chcę się z tego wszystkiego otrząsnąć.' - zaproponował. 'że co proszę?! przecież wszystkie twoje fanki jak zobaczą nas razem oszaleją z zazdrości ! ' - powiedziałam z ironią, rzucając go poduszką. ' to nie było śmieszne!' - krzyknął, śmiejąc się. wyszliśmy z domu. nie wiem gdzie szliśmy i nie wiem dlaczego na to wszystko się zgodziłam. może i będę tego żałować, ale chciałam mu pomóc. 'znam takie jedno świetne miejsce, gdzie nikogo tam nie ma, może tam się przejdziemy?' - zaproponował. 'jasne' - odpowiedziałam. tam gdzie mnie zaprowadził, było pięknie. może faktycznie było to zwykłe jezioro, ale miało w sobie magie. coś cudownego. przez długą chwilę się nie odzywaliśmy, aż w końcu przerwał ciszę. 'czy mogłabyś coś do mnie mówić? ja rozumiem, że mnie nie lubisz, ale myślę, że jakbyś mnie poznała, to byś mnie polubiła [cz.5] / mojekuurwazycie
|
Dodaj komentarz
