monolog. Rozmowa z samym sobą jest tak bardzo ważna bez różnicy która , wyjątkowa była każda. Życie nie jest prostą drogą , to nie łatwa sprawa codziennie rano budzi mnie mocna , czarna kawa. Próbuje żyć i łapać każdą chwilę wiem , że są ulotne, doceniam , żadnej nie mylę. Narkotyzuje się starymi wspomnieniami wypełniają moją głowę , karmią dusze , są marzeniami. Zwykłe ludzkości skrzydła unoszą mnie wysoko gdzie nigdy nie dojrzy żadne ludzkie oko. Pragnę żyć dobrze , czerpać radość z chwil choćbym była od was daleko , nieważne ile mil. Chce być blisko choć czasem nie umiem tak łatwo się gubię w obcych ludzi tłumie. Zahaczam o niebiosa , bywam czasem w piekle tak bardzo mi daleko ciągle jest do Ciebie.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!