|
zniszczył mnie. nie pomyślał, jak mogą mnie zaboleć jego słowa. tak naprawdę, jego ostatnie ' bądź szczęśliwa, siostra. ' bolały najbardziej.odchodził ode mnie, z nadzieją, że już mnie nie zobaczy. chciał zrobić, to co nie wybaczyłabym mu. prowadził mnie za rękę, w te smutne dni. a teraz? odpowiada mi, że go nic nie obchodzi, że to Ja jestem egoistką, bo tylko płaczę, a nie cieszę się jego szczęściem. zmieniła go, dziewczyna, która rani go najbardziej za plecami, on tego nie widzi. zmienił się człowiek, którego nazywałam bratem. mogłam mu mówić, że go nie zostawię, nawet, gdy on powie, że nie chcę mnie znać. czuję, że nie wytrzymam dłużej ani chwili, gdy nie wywrzeszczę mu, że go strasznie, okropnie nienawidzę, zranił mnie nie tylko słowem, ale i sercem. zostawił, gdy go potrzebowałam. a teraz świeci oczami, i opowiada moje błędy, o których nie chcę, aby kto kol wiek wiedział. straciłam go, odszedł sam, jak się opamięta, Ja nie będę znała już takich słów, jak mój młodszy brat.
|
Dodaj komentarz
