 |
I teraz nie wiem w którym momencie się zatrzymaliśmy. Czasem wyobrażam sobie nasze pierwsze spotkanie, ten mój bezmyślny potok słów i uśmiech, Twoje słowa płynące z serca i spojrzenia ukradkiem. Może czasem nawet boję się, że tak naprawdę to tylko moja wyobraźnia. Że żyjesz w niej aby przytrzymać mnie przy życiu.
|
Dodaj komentarz
