|
Przypomniał sobie sposób, w jaki zawsze się poruszała: głowa wysoko w górze, plecy wyprostowane.
Arogancja, myślał zawsze, ale w rzeczywistości była to duma, która pozwalała jej przetrwać tak długo, i która czyniła ją zawsze taką samotną. Ale teraz miała w sobie pełen spokoju wdzięk, piękną pokorę.
- boi się. - powiedział cicho.
- zawsze się bała - dodała Miriam...
|
Dodaj komentarz
