"Będę czekał na ciebie siedem lat, siedemset pokoleń motyli, w wysokich trawach pijane świerszcze grają na bałałajkach. Wieczór stygnie i więdną ... stokrotki gwiazd, a złamany paznokieć upada za horyzont. Powoli wszystko staje się jasne. Niebo trzeźwieje i my również wracamy do pustych mieszkań tak bardzo znajomych ciał. Zbieram wszystkie twoje spojrzenia, rozkładam jak stertę rękopisów. Rzucamy do siebie maleńkie, papierowe samoloty, które nigdy nie docierają celu. Obiecałem, że będę czekał na ciebie siedem lat, siedemset pokoleń motyli... brak przyszłości ukazany jak leżący twarzą do ziemi człowiek"

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!