Ile razy jeszcze upadniemy w życiu?Ten tydzień był moim koszmarem. Dosłownie wszystko i wszyscy byli przeciwko mnie. Nie miałam siły na uśmiech, nie potrzebowałam niczyjego pocieszania. Tak bardzo chciałam się na chwilę zapaść pod ziemię, zniknąć, ukryć się przed światem.Co siedziało w moim sercu? Nie wiem. Wiem, że czułam smutek i ...strach.Wylałam litr łez, przespałam gorycz i w końcu któregoś ranka obudziłam się uśmiechnięta. Ale znów przekonałam się, jak bardzo potrzebny mi mężczyzna z silnym ramieniem. Potrzebny jak nigdy wcześniej. Ale widać moje własne ramię musi wystarczyć.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!