A z czterech świata stron, przywoziliśmy wiatr, walizki pełne snów, od śniegu bielszy piach, i kilka mądrych prawd, i szczęścia nieuchwytny zapach, lecz gdzie są tamte dni, kiedy mierzyliśmy mniej, jak forteca był nasz dom, my się bawiliśmy w niej, wojna dalej toczy się, lecz już chyba nie zabawa, pędzący pociąg nie usłyszy mego stop, mała dziewczynka pełna gigantycznych trosk.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!