szukałam ukojenia w nim każdego dnia i byłam w stanie oddać wtedy za niego cały świat pewnego dnia nie zastałam go w drzwiach tego się nie spodziewałam, pamiętam jakbym tam stała poczułam żal, serce zimne jak stal, nogi miękkie jak wata, wewnętrznie poczułam strach drugiego dnia witał mnie z uśmiechem gdy odchodził, szedł oczy spuszczając na ziemię nie czuł dumy, ale twardo przed siebie zostawiając mnie samą prawie wrastającą w glebę wczorajszy żal stał się rozgoryczeniem a cudowny życia bal, czytaj - rzygam na afterze nie widzę nic, boję się odbicia z lustra stoję zarażona zdradą, którą przyniósł na ustach.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!