 |
uciekam, gdzieś. sama nie wiem gdzie. czuję potęgę, która łączy ludzi. czy to dwa razy dwa, a może całkiem pechowy świat. dla mnie już nie znaczy życie, tyle ile kropla miłości za którą oddałabym wszystko, aby go mieć przy sobie. tylko dla niego, byłam sobą. reszta, pamięta mnie jako uśmiechniętą dziewczynę, a on poznawał mnie codziennie na nowo. umiał pokochać, a nie tak jak wy, którzy zostawiacie mnie, gdy tylko się potykam na chodniku. / szloch
|
Dodaj komentarz
