|
..a ty nieustannie próbujesz odmierzyć moją wrażliwość na siłę pragniesz zmieścić ją w dłoniach. przecież doskonale mój miły wiesz, że nie ma na świecie nic tak wielkiego, a zarazem nieobecnego. tak ulotnego i tak wiecznego jednocześnie. (czy coś może trwać wiecznie.?) ramię-nadgarstek. ramię-nadgarstek. wciąż i wciąż. od stóp do głów. od jednego końca włosa do drugiego. długość snu. ulotność zapachu w sekundach odmierzasz moje słowa. moje sny. nic nie pomieści nawet cząstki tego co chciałbyś zmierzyć. wszystko co jest we mnie, co jest częścią mnie jest wręcz okrutne w swojej niemierzalności. tak idealnie schowanej, niedostępnej dla świata. i niech niedostępne pozostanie...
|
Dodaj komentarz
