|
i chociaż obiecaliśmy sobie, że więcej nic nas nie połączy, nie będziemy się do siebie odzywać i będzie tak jakbyśmy się nie znali, to wiesz.. czekam na ten dzień, w którym jednak przełamiemy ten strach na naprawienie przeszłości.. szczerze mam taką nadzieje, która rośnie z dnia na dzień.. rozwija się jak małe dziecko, które z biegiem czasu poznaje świat, a w mgnieniu oka jest już dorosłą osobą.. tak samo jest z nadzieją. niby jest malutka, a jak przyjdzie co do czego, to rośnie tak, że wywołuje u mnie łzy, przez tą wzrastającą ciszę. ciszę, która krzyczy w moim sercu tak, że nie da się tego chwilami znieść. | gazowana
|
Dodaj komentarz
