Po tym wszystkim co przeżyłam i zobaczyłam przez te pare minut, nie miałam siły iść. Mimo tego że było ciemno,zimno,późno a ja miałam pare kilometrów do domu,usiadłam na jezdni i płakałam. Nie miałam przy sobie nawet komórki. Nie bałam się iść przez las, ciągle w sercu odczuwałam ten cholerny ból i żal..

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!